ΟΙ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ !! ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΟΠΩΣ : “Βρυχηθμός” , “Ρότα” , “Πειρατής” Και “Έμπορος” , “Υποβρύχιο” !!

 

Τα ονόματα της θάλασσας στην αρχαία Ελλάδα ανάλογα της καταστάσεώς της από την επίδραση του ανέμου στην επιφάνειά της.

.

Με άνεμο 0 μποφόρ , η θάλασσα λεγόταν “Γαλήνη” .

.

Με άνεμο 1 μποφόρ , η θάλασσα λεγόταν “Αλσάλος” .

.

Με άνεμο 2 μποφόρ , η θάλασσα λεγόταν “Θάλαττα ή Θάλασσα” .

.

Με άνεμο 3 μποφόρ , η θάλασσα λεγόταν “Μύρα” . Έτσι γεννιούνται οι λέξεις Λατ. Ιταλ: Mare , Γαλ: Mer , Ισπ. Πορτ.: Mar , Γερ: Meer , Ρωσ.: Mope , Φινλ.: Meri , Σλοβάκ.: Mora , Σλοβέν.: Morje , αλλά και Marin , Marina , Miror …. αλλά και Μαίρα (Νηρηίδα) , από αυτή και το εβραϊκό Μυριάμ = κυρά τής θάλασσας. Σαν αντιδά­νειο, το όνομα Μαρία η συλλογική μνήμη το μετέτρεψε νεότερα σε “Μαίρη” , που είναι και ο αστέρας Σείριος . Μαρία , Μαρίνα , = θάλασσα . Από την ίδια λέξη και ρίζα της “Μύρα” , έχουμε τις “Μύριοι” πολλοί όπως η θάλασσα , αλλά και “Μυρμιδόνες” .

.

Με άνεμο 4 μποφόρ , η θάλασσα λεγόταν “Πέλαγος” έτσι έχουμε τις ονομασίες “Πελασγός” = πελαγίσιος , ταξιδευτής , Πελαγονία , Πελαγονική Χερσόνησος …….

.

Με άνεμο 5 μποφόρ , η θάλασσα λεγόταν “Πόρος” , από το αρχ. Ελλ. ρήμα “Πείρω” = διαπερνώ , μεταβαίνω απέναντι , περνώ θάλασσα . Αλλά με τι περνώ την θάλασσα ; Με πλωτό “Μέσον” Ναῦς … Από το αρχ. Ελλ. ρήμα “Πείρω” έχουμε και τις “Πειρατής” – “Πειρατεία” . “Πόροι Αλός” λέγονται οι θαλάσσιοι δρόμοι . Όποιος ήταν μέσα στον “Πόρο” ( στο πέρασμα , στον θαλασσινό δρόμο ) και η πρόθεση που το δηλώνει αυτό είναι το “εν” ( εντός ) ήταν “έν-πορος” – “έμπορος” . Από εκεί ξεκινά το εμπόριο . Γινόταν “Εύ-Πορος” πλούσιος δηλαδή ή αν δεν μπορούσε να ασχοληθεί με την θάλασσα ήταν “Ά-πορος” δηλ. χωρίς τα πλούτη που προσφέρει η θάλασσα . Σε μια αρχαιοτάτη καταγραφή στις πινακίδες της Γραμμικής Β’ ( Η Γραμμική Β είναι η πρώτη γραφή της ελληνικής γλώσσας , μεταγενέστερη μορφή της Γραμμικής Α , και χρησιμοποιήθηκε στη Μυκηναϊκή Περίοδο , από το 17ο ως τον 13ο αι. π.χ.χ. ) εντοπίζουμε την λέξη “ΤΑ “- “ΛΑ”- “ΣΟ” – “ΠΟ” – “ΡΟ” . Εναλλαγή των Του – Δου – Θου οδοντικών άηχων συμφώνων , είναι ο “Θαλασσοπόρος” .

.

Με άνεμο 6 μποφόρ , η θάλασσα λεγόταν “Πόντος” έτσι έχουμε το “Ποντο-Πόρο” πλοίο , Πόντιους ….

.

Με άνεμο 7 μποφόρ , η θάλασσα λεγόταν “Κλύδων” έτσι έχουμε τον κλυδωνισμό …..

.

Με άνεμο 8 μποφόρ , η θάλασσα λεγόταν “Άχα” . Το Χάος ( > χάfος ) , κατά τους Στωικούς εκ του Χέω = χύνω, άχα . Έτσι λοιπόν ταξιδεύει η λέξη και γίνεται Σουηδ. Δαν.: hav , Λατιν.: Aqua . ( σημ. Αλφειού : “Αχανής θάλασσα”  η απεραντοσύνη του ωκεανού . )

.

Με άνεμο 9 μποφόρ , η θάλασσα λεγόταν “Ρόθιον” . ( σημ. Αλφειού : από την ονομασία “Ρόθιον” έχουμε την “ρότα”  πορεία του πλοίου , γραμμή πλεύσης .  “Το πλοίο άλλαξε ρότα” . Πράγματι είναι δύσκολη η σταθερότητα της γραμμής πλεύσης σε τέτοια θάλασσα . )

.

Με άνεμο 10 μποφόρ , η θάλασσα λεγόταν “Δόν – Δάν” . Δόν -Δάν = Δόνησις . Ταξιδεύει και αυτή η λέξη και έχουμε την Τούρκ.: deniz , αλλά και εκ της “Σείσεως” συνώνυμο της “Δονήσεως” έχουμε Αγγλ.: “Sea” , Ολλανδ.: “Zee” , Νορβ.: Sjø

.

Με άνεμο 11 μποφόρ , η θάλασσα λεγόταν “Βρύξ” . ( σημ. Αλφειού : η φράση “η θάλασσα βρυχάται” και η λέξη “βρυχηθμός” , αποδεικνύουν την αέναη ομιλία της γλώσσας μας , έστω κι αν προσπάθησαν και προσπαθούν να την αλλοιώσουν και να την εξαφανίσουν . )

.

Με άνεμο 12 μποφόρ , η θάλασσα λεγόταν “Βρύχα” αυτός που ήταν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας , ήταν “Υπό Βρύχα” έτσι έχουμε το υποβρύχιο κλπ.

.

Όσο και αν καταστρέφουμε την ομορφότερη και πληρέστερη γλώσσα του κόσμου, ευτυχώς υιοθετήθηκε και από αλλοδαπούς και μας θυμίζει πάντα πως είναι η καλλίτερη μάνα και παιδαγωγός.

.

Πηγές: Άννα Τσιροπούλου Ευσταθίου “Ο ΕΝ ΤΗΙ ΛΕΞΕΙ ΛΟΓΟΣ” & “ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ” και λεξικό LIDELL SCOTT.»

ΠΗΓΗ