Στα σκαριά διμερής συμφωνία Ελλάδος – Ουκρανίας

 

 

Πλήθος δημοσιευμάτων στην χώρα μας αναφέρουν ότι πραγματοποιούνται πολλές συζητήσεις μεταξύ των υπουργείων εξωτερικών Ελλάδος και Ουκρανίας, υπό την καθοδηγητική παρουσία αξιωματούχων των ΗΠΑ, προκειμένου να επιτευχθεί διμερής συμφωνία των χωρών με τον προφανή στόχο και σκοπό να βοηθηθεί η Ουκρανία στον πόλεμο της με την Ρωσία, (Βλέπε: https://www.kathimerini.gr/politics/562562782/ellada-oykrania-sta-skaria-symfonia-gia-amyna-kai-nergeia/?utm_medium=Social&utm_source=Twitter#Echobox=1691766663-1 και https://www.thessaliatv.gr/news/147993/ellada-oukrania-sta-skaria-sumfonia-gia-amuna-kai-energeia/ και https://www.902.gr/eidisi/politiki/337740/ton-k-mitsotaki-eyharistei-o-zelenski-gia-tin-emploki-tis-elladas-ston-polemo).

 Ο διπλωματικός αυτός οργασμός δεν είναι παρά ένας εύσχημος τρόπος πίεσης και εξαναγκασμού της χώρας μας να υπογράψει την επιθυμητή συμφωνία, η οποία θα μας δεσμεύσει σε μακροπρόθεσμη στήριξη της εμπόλεμης Ουκρανίας σε πολλαπλούς τομείς, στο πλαίσιο και το πνεύμα της πρόσφατης διακήρυξης (12/07/2023) των ηγετών του G7.

 Ο πρώτος από τους τομείς, στους οποίους εδράζεται η διμερής συμφωνία, αφορά την παροχή στρατιωτικού εξοπλισμού (σφαίρες, βλήματα, όπλα, βαλλιστικοί πύραυλοι, αντιαεροπορικά συστήματα, άρματα μάχης κ.ά), καθώς και υπηρεσιών (έμμεσης ή και άμεσης) στρατιωτικής εκπαίδευσης σε μαχητές και επιτελείς του ουκρανικού στρατού.

Ο δεύτερος τομέας σχετίζεται με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ενεργειακή κάλυψη της Ουκρανίας, οι ανάγκες της οποίας έχουν πολλαπλασιαστεί λόγω του πολέμου και της συνακόλουθης απεξάρτησής της από τη Ρωσία.

 Στην ενεργειακή αυτή κάλυψη, κομβικό ρόλο ενδέχεται να διαδραματίσουν οι εξής υφιστάμενες ενεργειακές δομές της χώρας μας:

 1) Ο διαδριατικός αγωγός φυσικού αερίου (ΤΑΡ), ο οποίος μεταφέρει αέριο από την Κασπία Θάλασσα στην Ευρώπη. O TAP συνδέεται με τον Αγωγό Φυσικού Αερίου της Ανατολίας στα ελληνοτουρκικά σύνορα, διασχίζει τη βόρεια Ελλάδα, την Αλβανία και την Αδριατική Θάλασσα, προτού εξέλθει στη στεριά, στη νότια Ιταλία, για να συνδεθεί με το ιταλικό δίκτυο φυσικού αερίου και να μπορεί από εκεί να φτάσει στην Ελβετία, την Αυστρία, τη Γερμανία και την Ουγγαρία. 

2) Ο τερματικός σταθμός Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (ΥΦΑ) της νήσου Ρεβυθούσας στον Σαρωνικό κόλπο.

3) Οι πολλές δεκάδες πλοία ελληνικής ιδιοκτησίας, που φέρουν δεξαμενές αποθήκευσης υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG).

4) Η υπό κατασκευή πλωτή μονάδα αποθήκευσης υγροποιημένου φυσικού αερίου με επαναεριοποίηση (FSRU) στην Αλεξανδρούπολη, η οποία αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία την 1η Ιανουαρίου του 2024.

Υπάρχουν, φυσικά, και άλλες ενεργειακές δομές μας που θα μπορούσαν να παίξουν κάποιον (μικρότερο ή μεγαλύτερο) ρόλο στο πλαίσιο της επιδιωκόμενης διμερούς συμφωνίας. Ενδεικτικά, τέτοιες δομές είναι:

5) Τα υφιστάμενα ηλεκτρικά δίκτυα της ΔΕΗ που μπορούν να μεταφέρουν ηλεκτρική ενέργεια σε χώρες του εξωτερικού. (βλέπε: https://gr.euronews.com/2023/01/15/ellada-stoxos-oi-eksagoges-ilektrikis-energeias).

6) Oι πετρελαιοπηγές του Πρίνου στην Θάσο

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι, με όλες αυτές τις υποδομές της, η Ελλάδα αποτελεί πύλη εισόδου αλλά και κόμβο εξόδου και διαμετακόμισης ενέργειας προς τις δυτικές και κεντρικές ευρωπαϊκές χώρες (Ιταλία, Ελβετία, Αυστρία, Γερμανία, Ουγγαρία), καθώς και προς τον βορρά (Βουλγαρία, Ρουμανία, Πολωνία, Ουκρανία).

 Δεν θα πρέπει, επίσης, να παραγνωρίσουμε τον σπουδαίο στρατηγικό ρόλο που έχει το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, το οποίο τέθηκε ολοκληρωτικά στη διάθεση των Αμερικανών του ΝΑΤΟ, και το οποίο προσδίδει ιδιαίτερη στρατιωτική δυναμική υπέρ της Ουκρανίας στον πόλεμό της με τη Ρωσία.   

 Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι, καθώς η αμυντική ικανότητα της χώρας μας τελεί υπό διαρκή αμφισβήτηση και αδυνατεί να προσφέρει τη δέουσα αίσθηση ασφάλειας στους πολίτες, το μόνο βέβαιο αποτέλεσμα της πρακτικής συμμετοχής μας στην πρόσθετη στρατιωτική και ενεργειακή ενίσχυση της Ουκρανίας θα είναι η επίταση του κλίματος ανασφάλειας μεταξύ όλων των Ελλήνων.

 Είναι προφανές ότι βιώνουμε ένα θέατρο του παραλόγου στην εξωτερική πολιτική της χώρας μας!

 Τα ερωτήματα που έρχονται στο νου μας είναι πολλά.

 Πόσοι Έλληνες πολίτες ήθελαν πραγματικά να εμπλακούμε σε πόλεμο με τη Ρωσία;

 Είναι δυνατόν, ενώ η χώρα είναι ανοχύρωτη απέναντι στο μείζον πρόβλημα της αθρόας εισβολής μεταναστών, προτεραιότητα της κομματικής κυβέρνησης να αποτελεί το λύσιμο των πολεμικών θεμάτων της Ουκρανίας;

 Είναι δυνατόν, την ώρα που το ενεργειακό μας πρόβλημα έχει φέρει σε σημείο εξαθλίωσης τους Έλληνες πολίτες (οι οποίοι αδυνατούν πλέον να πληρώσουν τα δυσβάστακτα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος και φυσικού αερίου, καθώς και τα πανάκριβα καύσιμα για την μετακίνηση των αυτοκινήτων), κύριο μέλημα της κυβέρνησης να είναι η υπογραφή συμφωνίας για την επίλυση των ενεργειακών προβλημάτων της Ουκρανίας;

 Έχει κάνει, άραγε, άλλη ευρωπαϊκή χώρα κάποια διμερή συμφωνία σαν αυτήν που προσπαθούμε εναγωνίως να υπογράψουμε με την Ουκρανία ή μόνον εμείς έχουμε αυτό το «προνόμιο»;

 Ο παραλογισμός του έξωθεν επιβεβλημένου κυβερνητικού σχεδιασμού στην εξωτερική μας πολιτική έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο!

 Είναι βέβαιο ότι, εάν δεν ενωθούμε όλοι μαζί στον μοναδικό πολιτικό φορέα του Έθνους μας, την Ελλήνων Συνέλευσις, για να βάλουμε ένα τέλος σε αυτήν την επικίνδυνη παραφροσύνη, το μέλλον της χώρας μας διαγράφεται ζοφερό.

ΠΗΓΗ